بانك اشعار شاعران معاصر

گر بگویند که عشق تو شرارت باشدبوسه چیدن ز لَبَت عین رذالت باشدخیره گشتن به دو چشمان پُر از آتش توبه زمین و به زمان همچو اِهانت باشدوضع گردد چو دگر بار ، هوای تو کنمحاصلش رنج وغم و درد ومرارت باشدهر زمانی و مکانی ز تو گویم سخنیاین زبان قطع به تاوان جسارت باشدیا بگویند پرستیدن چشمت کفر استاینچنین عشق ،نشانی ز حقارت باشدبر در خانه اگر نقش رُخَت آویزمبُت پرستی بُوَد ، از بیخ وقاحت باشدحکم یک بار دگر با توهم آغوش شدچوبه دار بُوَد، چون که جنایت باشدبه خداوند قسم باک نباشد هیچممرگ در راه وصال تو عبادت باشدکیفر و رنج و غم و درد و همی چوبه داربی اثر گردد اگر با تو رفاقت باشدشود آیا به سَرِ کوی تو چاکر باشم؟سِمَتِ نوکریت مُهر صدارت باشدآن هوایی که در آن عطر نفس های تو نیستچون شرنگی ست که عاری ز سلامت باشدای خوش آن بوسه که بی اِذن تو،من بستانمو تو با خنده بگویی که حرامت باشدنزد عاشق سخن از عاقبت کار خطاستعشق دردی ست که درمان جراحت باشدخوش بُوَد (حادثه) را سوختن از درد فراغچو وصالِ پس از آن مرغ سعادت باشدسروده : علی احمدی ( بابک حادثه ) + تاريخ سه شنبه دهم خرداد ۱۴۰۱ساعت 11:33 نويسنده | بانك اشعار شاعران معاصر...

پشت سر هم نامه و پیغام که بودبا هر قدمش یکسره همگام که بودپروانه نبودی که به دورم گشتی؟درهرنفس سوخته ات... ، نام که بود؟!پروانه ی پرپرشده ام باز کجاستآیا خبرت هست که آرام که بود؟من با تو که خوش بودم وهر بار اگرسیمرغ پرید ، از لبه ی بام که بودآن چیز که ازدست تو افتاد شکستمی ریخت دل از گوشه ی آن، جام که بودآن چیز که باز از دهن افتاد و نشد...آن لقمه ی بی جان دلم،  شام که بودمن بی تو بهشتی شدم و یادم رفتلبهای جهنم زده ات ، کام که بود!از آنکه مرا دوست ترین داشت بپرسکه قلب فروریخته ام رام که بودبا آن همه دلدادگی ات خوب نبودتا زود بفهمم دل من خام که بودپس سوختی و سوخته ام بعد از اینپس عشق جگر سوخته فرجام که بودآنکس که نمیرد ته این دلبازیآنکس که نمیرد ته غمنامه که بود؟!...آرزو حاجی خانی+ تاريخ سه شنبه دهم خرداد ۱۴۰۱ساعت 11:34 نويسنده | بانك اشعار شاعران معاصر...